وجود 11 اقلیم از 14 اقلیم شناخته شده جهان، برخورداری از 300 روز آفتابی در سال و اختالف دمای 40 تا 50 درجه سانتیگرادی میان سردترین و گرم ترین نقطه درکشور، شرایط مساعدی برای کشور پهناور ایران به لحاظ بهره مندی از یک اکولوژی منحصر به فرد فراهم کرده است، این شرایط زمینه رشد و نمو گیاهان وحشی و دارویی را درکشور مساعد نموده، به طوری که هم اکنون بیش از 90 درصد گونه های گیاهی جهان در ایران وجود دارد و همین امر کشور ما را در زمره مستعدترین کشورهای جهان برای تولید گیاهان دارویی قرار داده است. کشور ایران با موقعیت خاص آب و هوایی خود بیش از 7500 گونه گیاهی را در خود جای داده است که دو الی سه برابر پوشش گیاهی تمامی قاره اروپاست و پیش بینی می شود که بیش از 750 گونه دارویی در پوشش گیاهی ایران وجود داشته باشد. به رغم این توان بالقوه، سطح زیر کشت گیاهان دارویی مهم در ایران در سال 1381 کمتر از 10 هزار هکتار و از حیث تنوع گونه های زیر کشت، این رقم به حدود 40 گونه محدود می شد، در حالی که این عدد در کشور چین به حدود 200 گونه می رسید. از طرف دیگر تعداد کل داروهای گیاهی ثبت شده در کشور حدود 100 نوع بود که کمتر از 4 درصد داروهای موجود در بازار را تشکیل میداد، در حالی که این نسبت در کشورهای اروپایی به بیش از 35 درصد می رسید. خوشبختانه کشت و صادرات گیاهان دارویی طی 10 سال اخیر رشدی حدود 4 برابر را نشان می دهد. عمده اقلام صادراتی گیاهان دارویی ایران عبارتند از: شیرین بیان، زعفران، مصطکی، رازیانه، حنا، بادام کوهی، وشا، اقلام سبزیجات خشک شده، عصاره ها و عرقیات است.

صادرات گیاهان دارویی یک فرصت تجاری سودآور است که به کشورها این امکان را می‌دهد تا بتوانند از شرایط آب و هوایی مطلوب و موقعیت جغرافیایی خود استفاده کنند. ایران به ویژه به دلیل داشتن آب و هوای مناسب و میراث فرهنگی غنی در طب سنتی، به عنوان بازیگر اصلی در صادرات گیاهان دارویی شناخته شده است. گیاهان دارویی منبع ارزشمندی از مواد اولیه برای صنایع دارویی و شیمیایی هستند و صادرات آن‌ها را بسیار مهم است. در این مطلب به بررسی  شرایط، مقررات و فرآیندهای مربوط ، اهمیت و مشکلات صادرات گیاهان دارویی از ایران به سایر کشورها و همچنین سودهای بالقوه و چالش‌های مرتبط با این تجارت می‌پردازیم. در ادامه همراه ما باشید.